မောင်ဝေ ရဲ့မှတ်စု

ကိုဝေ ရန်ကုန်စရောက်တော့ တအားသဘောကျတာ။ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ စာအုပ် အဟောင်းတွေကို လမ်းဘေးဆိုင်လေးတွေမှာ ၂၀၀  လောက်နဲ့ ဝယ်လို့ရတာကိုး။ အဲ့တုန်းက အပြင်ထွက်တာနဲ့  အရင်ဆုံး စာအုပ်အဟောင်းဆိုင်ရှာပြီး စာအုပ်ဝယ်တာပဲ။ ခုတော့ လူတွေကစာဖတ်နည်းသွားကြပြီ လို့ထင်တယ်။ အင်တာနက်ပေါ်မှာရှာဖတ်လို့ရနေတာလည်း ပါမှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အင်တာနက်ကစာနဲ့ စာအုပ်ကစာနဲ့ မတူဘူးလို့ခံစားရတယ်။ internet က knowledge ကို ဦးစားပေးပြီးဖတ်လို့ရတယ် လို့ထင်တယ်။ ရသ စာပေကတော့ စာအုပ်တွေမှာပဲ ရနိူင်တယ်။ ဘယ်လောက်ပဲ ebook reader တွေ ရှိနေပါစေ။ စာအုပ်နဲ့ ဖတ်ရတဲ့ အရသာက တစ်မျိုးထူးတယ်။ စာရွက်တစ်ရွက်ချင်းလှန်ရတာကိုက  အရသာကိုးဗျ။

မန္တလေးကိုရောက်တော့ အင်းဝ ကို တစ်ခါမှမရောက်ဖူးတာနဲ့ဒီတခါ သွားချင်စိတ်လေး ပေါ်လာတာနဲ့ သူငယ်ချင်း ဖိုးကောင်း ကိုခေါ်ပြီး ၂ ယောက်သား အင်းဝဘက်ကို ဆိုင်ကယ်နဲ့ ဒိုးကြတာပေါ့။ အင်းဝ ဟာ တကယ်တော့ ပုဂံ အသေးစားလေးလို့ ပြောလို့ရတယ်။ ဒါပေမယ့် ပုဂံလောက်တော့ မခမ်းနားဘူးပေါ့။ မြို့ရိုးနဲ့ ကျုံးတွေ့လို့ အထဲဝင်ကြည့်တော့ငှက်ပျောခြံကြီးဖြစ်နေတယ်။ အထဲမှာဘာမှမရှိဘူး။ လည်စရာပတ်စရာ နည်းတယ်။ ဟိုတစ်ကွက်  ဒီတကွက် ဘုရားပျက်တွေတော့ ရှိတာပေါ့။ မယ်နု အုတ်ကျောင်း ကတော့ တော်တော်အချိန်ပေးပြီး ကြည့်မှရမယ်။အင်းဝကိုသဘောကျတာတစ်ခုက ဘုရားတွေမရှိတော့ ဘုရားရှိခိုးစရာမလိုပဲ ရှေးဟောင်း ကို အချိန်ပေးပြီး ခံစားလို့ရတာပဲ။ အင်းဝခံတပ် ကိုရောက်တော့ နေ့လည်ဖြစ်နေတာနဲ့ ခံတပ်ဘေးကထမင်းဆိုင်လေးမှာ ဧရာဝတီမြစ်ကြီးကို  ကြည့်ရင်း ထမင်းနဲ့အသုတ်စား ရတာလည်း အရသာတစ်မျိုး။ဒါနဲ့ပဲရောက်တုန်းလေး 360° ပုံလေး ရိုက်မိတာပေါ့။ ကံကောင်းတာက အဲ့နေ့က တိမ်တွေတကယ်လှတယ်ဗျာ။